Lieve Pim,

In 1994 kwam je als schuw poesje bij mij wonen. Je was zo lief. Vaak was je weg en bleek je in de boekenkast tussen de boeken te liggen. Je was dol op putjes. Weglopend water was het helemaal. En balletjes brengen. Als je je dag had, dan kwam je wel tig balletjes brengen, tot diep in de nacht.

In augustus bleek je ziek te zijn, maar dat het allemaal zo snel zou gaan......

Toen we vorige week Jip in moesten laten slapen bleek het met jou ook helemaal niet goed te gaan. De dierenarts kon het alleen niet over haar hart verkrijgen om dit nieuws te brengen. We hebben nog 5 dagen van je kunnen genieten. Afgelopen maandag ging het helemaal mis. Vreselijk om mee te maken. Maandagavond 2 november hebben we je laten inslapen.

De woorden zijn op, het verdriet is groot. Een leeg huis, maar een hart vol liefde.

Dag pruttelpotje.......