Bang en schuw was je als kitten, beschermd door je stoere broer, luidkeels roepend om je moeder.

Eenmaal volwassen - zoals een echte "schildpad" betaamt - een pittige tante, de baas in huis; voor vreemde katten en soms ook voor je broer, écht een loeder.

De laatste vijf maanden was je ziek, maar nog steeds wist je van wanten. Vreemde katten in de tuin??  Echt niet hoor!

Ving Yurih een muis, dan ging jij er pijlsnel mee vandoor.

Je liet ook steeds meer je andere kanten zien: lief, aanhankelijk, een echte knuffel.

Gelukkig heb je niet geleden en het de laatste tijd best naar je zin gehad.

Veel te snel kwam echter toch het eind, lieve schat.

We missen je!

Rust zacht, lieve Nienepien