Bobby geboren op 1 februari 2000 in het Spaanse Cartagena. Overleden op 24 december 2007 in Amersfoort.

Bobby was een Podenco die het slachtoffer was geworden van de vaak barbaarse mishandelingen in zijn thuisland. Men had Bobby opzettelijk aan één achterpoot kreupel gemaakt, maar daarmee wist hij zich goed te redden.

Op 18 juni 2002 kwam Bobby in ons gezin en vanaf het eerste moment was hij ook een deel van ons gezin. Bobby was dol op wandelen en je zag hem ook zichtbaar genieten van alles wat zich in de natuur afspeelde. Bobby wist met zijn mooie amberkleurige ogen precies te vertellen wat hij ervan vond. Bobby was altijd op een plezierige manier aanwezig; in goede en mindere tijden. Onvoorwaardelijke trouw aan het gezin. Bobby kon ook rustig op een afstandje naar een groep spelende honden kijken. Meedoen vond hij niet nodig, hij zag dat het goed was.

In februari 2006 kregen wij een pup (Negrita) van 10 weken (ook uit Spanje). Zij werd direct door Bobby geaccepteerd en Bobby was op hetzelfde moment "Papa Bob" geworden. Hij zorgde voor -en beschermde Negrita. Liet haar rustig bij hem in z'n mand slapen. Samen speelden ze vele uren en Bobby begon aan een tweede jeugd. Heerlijk samen uit wandelen, languit in de tuin in de zon liggen. Waar Bobby was, zag je ook Negrita lopen.

Helaas ging het twee weken geleden opeens een stuk slechter met het lopen van Bobby. Wij en de dierenarts dachten dat Bobby zijn "slechte achterpoot" voor de problemen zorgde. Hij kreeg medicatie, maar het lopen wilde niet verbeteren. In tegendeel, de laatste dagen werd het steeds slechter en ook andere ledematen weigerden steeds vaker hun medewerking.

Op 23 december 2007 gaf Bobby aan dat hij graag een flink stuk wilde gaan wandelen. Samen met Negrita heeft hij ondanks zijn slechte poten bijna 2 uur gewandeld. Wij waren weer hoopvol gestemd. Het ging niet soepel en af en toe leek hij haast om te vallen, maar Bobby wilde nog niet terug naar huis. Wat ons wel opviel was dat Bobby elke keer stil bleef staan, de oren gespitst, de omgeving heel goed in zich opnemend; hij was afscheidt aan het nemen van zijn vertrouwde omgeving.

De volgende ochtend bleek helaas het onvermijdelijke. Bobby kon niet meer. Tijdens het wandelen in de vroege morgen van de 24e december viel Bobby elke keer. Bij thuiskomst heeft Bobby op zijn manier, afscheid genomen van iedereen binnen het gezin. In zijn ogen was goed te zien, dat hij vrede had met het moeilijke maar onvermijdelijke besluit wat wij moesten nemen. 

Bij de dierenarts ging Bobby op zijn kleed liggen en is rustig ingeslapen. Nu ligt Bobby vredig op Klaverweiden.

Bobby een bijzondere hond, die wij erg zullen missen.

Ingrid, Ron, Ingmar, Sven en Negrita.