| Herinnering aan mijn beste vriend Rakker |
| Geplaatst op: 11 juli 2022 om 10:46 uur |
|
 |
Lieve Rakker
Op 1 april 2022 heb ik voor jou de moeilijkste beslissing van mijn leven moeten nemen. Een beslissing zo zwaar die had ik liever niet genomen. Het kon eigenlijk niet maar het moest. Het ging niet meer met jouw slechte gezondheid. Altijd waren wij samen. Jij en ik. Een tweeeenheid zo werden wij genoemd. Jij was en bent naast Remy mijn andere vriendin, mijn beste vriend. Door jou leerde ik wat vriendschap is en onvoorwaardelijke liefde en trouw is. Iets wat wij mensen elkaar vaak niet kunnen geven. Jij gaf het, ondanks dat jouw vertrouwen in de mens al zo jong zo ernstig werd beschadigd. Op 28 augustus 2015 veranderde mijn leven positief. We gingen naar Huissen, helaas naar een broodfok wat wij toen nog niet wisten, naar jou toe. In een nette schuur stonden allemaal glazen bakken met verschillende soorten pups. Ik weet nog dat ik dacht, heel schatiig, maar dit wordt hem niet. Totdat ik mij naar links omdraaide en daar 3 van de meeste schattige witte bolletjes zag lopen. Op slag verliefd. Jij viel mij het meest op. Door jouw angst en terughoudendheid. Later dacht ik, wat heb jij toch mee moeten maken dat je zo jong al bang moest zijn. Jij koos mij uit en vanaf dat moment maakte jij deel uit van mijn leven. Maar wat moest ik nog veel leren als baasje. En wat was jij geduldig naar mij. Zo onverdiend. Een klein mensje in hondenlijf, zo werd jij getypeerd. Wat ben ik intens dankbaar dat jij in mijn leven bent gekomen. Ook al was het maar 6 jaar. Je kwam bij mij thuis, snufelde even en ging toen liggen. Dat vergeet ik nooit meer. Je was thuis. Wat heb ik in die 6 jaar veel van jou ontvangen maar ook geleerd. Jij voelde mensen zo goed aan en wist precies wie wel en niet jouw vriend was. En altijd had jij gelijk. Wat heb ik vaak om jou moeten lachen. Zo ook die keer dat een vriendin en ik een kennis van haar meenamen op vakantie. Jij was niet zo gesteld op haar en hierin had gelijk. Ze was behoorlijk aanwezig. Daar waar wij zwegen uit beleefdheid was jij eerlijk hierin. Op een gegeven moment was jij het zo zat met haar dat je in de nacht in haar slaapkamer probeerde te komen. Toen dat niet lukte pakte jij uit de hele rij schoenen haar schoen eruit en poepte hem vol. Gelukkig kreeg ik de schoen weer schoon maar wat hebben we later gelachen hierom. Zo wijs was jij. Of de uitjes in de nachtelijke uren toen jij je mannelijkheid begon te ontwikkelen. Een keer ben je 3 kwartier weggeweest. Ik was zo bezorgd om jou maar je kwam zoals altijd weer terug. Ik hoorde jouw blaf en liep naar buiten, verwachtend dat jij natuurlijk gelijk op mij af zou komen. Maar nee hoor je liet je niet vangen door mij en scheurde nog even bij de buren in de tuin om 01.30 `s nachts. En zo zijn er nog zoveel verhalen over jou te vertellen. Waar ik was was jij en andersom. Als ik nu op plekken kom herinner jij mij aan ons samenzijn. Ook op die plek. Je had een zwaar leven door jouw lijfje die niet in orde was. Ik voelde al snel dat jij niet oud zou worden. Toen voelde ik al die pijn. Maar na het afscheid was die pijn zoveel meer en zoveel dieper. Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Lieve Rakker wat wordt je gemist en wat huilt mijn hart. Nooit meer kom je me begroeten. Nooit meer jouw unieke blaf of groet. Nooit meer samen maar voor altijd in mijn hart. Bedankt lieverd voor alles wat je voor mij deed en wie mocht zijn. Een grote kanjer! Wat had ik je nog graag 10 jaar of meer bij me gehad. Want het kon niet dat wij van elkaar zouden scheiden. |
|